When worlds entwine - Grandfather Henri and Grandpa Ludy

For a very long time I have been playing with the idea of simultaneously posting an article in my two genealogy blogs. I mean related articles, that are kind of a mirror from each other from different worlds. It has taken me a long time though, to figure out which persons these mirror articles should be revolving around. I do recall I mentioned before I would be posting a blog article relating to my paternal grandfather Ludy Van Minnebruggen. While I have already posted about certain aspects of the life of my maternal grandfather, Henri Brusten, I still feel there's more to say about him and that's why I decided it should be my two late grandfathers that I would be including in my two mirror posts.

This post relates to grandfather Henri Brusten, while the mirror post relating to grandpa Ludy can be reached by clicking this link.

Grandfather Henri was born on April 17, 1926 in Antwerp, Belgium to Julia Verelst and Marcel Brusten. His older sister, Jean, was almost two years old then.

Henri Brusten in his childhood (late 1920's)

As already explained in a previous blog post, grandfather Henri was working in the Erla factory at the moment the allied bombings over Mortsel took place. He was just sixteen years old on that tragic day and had just returned to work two weeks earlier after a one month sick leave as he suffered from a lumbago. While I previously mentioned how he got severely wounded, my uncle Willem provided me with some further details through the comments section in that blog post, which information I would like to include here:"A piece of phosphor from the phosphor bombs that were dropped, had fallen on his arm and had burned right through it. On the top side of his arm this resulted in a rather small hole, however, on the bottom side the wound was as big as a fist. The doctors were of the opinion that his arm could not be saved and wanted to amputate, however, there was one surgeon who was willing to take the chance and invest the time to operate. He was able to repair most of the damage. Tissue and muscles could be mostly repaired, however nerves couldn't and, as a result, grandfather Henri lost feeling in the fingers of that arm".

Commemorative panel near the original site of the Erla factory

Grandfather Henri's war was a very long one and it left  emotional scars that never healed. In 2010, my late aunt Anne-Mie Brusten, wrote a little bit about this in one of her blogs: "My father told my son about his deportation.  How he survived in that camp. How little he still valued his life.  How he risked his life for a package of cigarettes or some more food and volunteered to clear unexploded mines (...).  He was about 17 years old at that time and assumed that he wasn't going to live much longer". Eventually, grandfather was freed by Canadian soldiers, at the very end of the war, in May 1945.

Also the terror of the V-bombs is something grandfather Henri and his family had experienced from closeby, since the house of his grandfather, Henri Verelst, who was my great-great grandfather, was heavily damaged on December 20, 1944 due to a V1-bomb. The explosion resulted in twelve fatalities and twenty eight people wounded. The paperwork from the National Relief Fund was clear: "household goods destroyed 100%." Because of that, great-great-grandfather had to move in with his daughter and son-in-law, my great-grandparents Julia Verelst and Marcel Brusten, and their two children.

My late great-aunt Jean told me years ago that also Henri's uncle, Jef Verelst, and uncle Jef's wife actually both died when the building they were in, got hit by a V-bomb. I remember aunt Jean saying that while great-grand uncle Jef was still alive for a very short while after the blast, his wife died immediately in the explosion, due to a fatal head wound. Jef was covered with debris and, as I understood, died before the debris could be removed.

Henri Brusten about 1947

It wasn't until after the war that grandfather fulfilled his military service. He married my grandmother Hilda Sterckx on March 22, 1949. They got eight children together, five daughters and three sons. The below picture was taken on the wedding day of Henri Brusten and Hilda Sterckx (they are seated on the left). Great-grandmother Anna Hennebicq is standing behind her daughter Hilda and next to her is great-aunt Jean Brusten. Seated on the right are Henri's parents Marcel Brusten and Julia Verelst.

Family portrait taken in March 1949

During the war, Grandmother Hilda's mother, Anna, and Grandfather Henri's sister, Jean, had both been working in a hospital in England and they befriended one another. After they had both returned to Belgium, Jean asked her brother to deliver flowers at Anna's house for the occasion of her birthday. That's how grandfather Henri met grandmother Hilda for the very first time...

Painting by Henri Brusten

Grandfather Henri was very interested in different kinds of art. He and grandmother Hilda used to dance ballroom for a while. Grandfather became a painter for a living and used to restore old facade paintings, but he also made paintings on canvas in his free time. The walls in the hallway in his house he had entirely decorated with the marble motives he painted on there. He was really talented. He could also enjoy music. One of his favourite music pieces was the impressive "Ouverture 1812" by Russian composer Tchaikovsky.

Me and grandfather Henri in 1993

Only on very few occasions have I ever seen my two grandfathers together. To me, it felt then as if two different worlds came together. Grandfather Henri often seemed so quiet, while grandpa Ludy was usually quite talkative. Only after they both passed away, did I learn about the points in time, where their worlds had been entwined, long before my parents got married, in a horrible time, when bombs came down like rain.

Sitting here, writing all this down, I do remember particularly, the same things about the both of them now. How they would joke and smile. And enjoy small things in life, like a glass of beer or a beautiful song. And each time that little spark of joy would light up in their eyes. Looking satisfied and amused.

Grandfather Henri

*

*          *

Gedurende enige tijd speel ik met de gedachte om gelijktijdig een bericht in mijn twee stamboomblogs te publiceren. Ik bedoel gerelateerde berichten die een soort van spiegelbeeld zijn van elkander uit verschillende werelden. Het heeft lang geduurd voor ik beslist had over welke personen deze spiegelberichten zouden kunnen gaan. Ik herinner me dat ik eerder heb gezegd dat ik nog een blogbericht zou schrijven over mijn grootvader aan vaders kant, Ludy Van Minnebruggen. Hoewel ik reeds over bepaalde aspecten uit het leven van mijn andere grootvader, Henri Brusten, heb geschreven, heb ik nog het gevoel dat ik nog meer te vertellen heb en daarom heb ik beslist dat mijn twee grootvaders de personen zouden moeten zijn waarover ik in deze spiegelberichten schrijf.

Dit blogbericht gaat over grootvader Henri Brusten, terwijl het andere bericht over grootvader Ludy kan worden bereikt door op deze link te klikken.

Grootvader Henri werd geboren 17 april 1926 in Antwerpen als zoon van Julia Verelst en Marcel Brusten. zijn oudere zus, Jean, was bijna twee jaar oud toen.

Henri Brusten tijdens zijn kinderjaren (eind de jaren '20)

Zoals reeds uitgelegd in een vorig blogbericht, werkte grootvader Henri in de Erla fabriek op het ogenblik van het geallieerd bombardement boven Mortsel. Hij was slechts zestien jaar oud op die tragische dag en was net twee weken terug aan de slag na een ziekteverlof van een maand ten gevolge van een lumbago. Terwijl ik reeds voorheen vermeldde dat hij ernstig gewond geraakte, heeft mijn nonkel Willem bijkomende informatie gegeven, die ik hier graag ook wil opnemen: "Hij had een stukje fosfor van de fosforbommen die gedropt werden, op zijn arm gekregen en dat was doorheen zijn arm gebrand. Dat maakt dat aan de bovenkant van zijn arm er slecht een klein gaatje was, maar aan de onderkant was de wonde zo groot dat er en vuist in paste. De dokters in het hospitaal waren van mening dat zijn arm niet te redden was en wilden amputeren. Er was echter één chirurg die toch het risico en de tijd wilde nemen en die heeft de arm voor een groot deel kunnen herstellen. Weefsel en spieren konden voor een groot deel hersteld worden, de zenuwen echter niet. Als gevolg hiervan had Henri de rest van zijn leven zo goed als géén gevoel in de vingers van die arm".

Informatiepaneel nabij de originele site van de Erla fabriek

De oorlog van Grootvader Henri was een erg lange oorlog en liet emotionele littekens na die nooit heelden. In 2010 schreef mijn tante Anne-Mie Brusten, hier nog iets over in haar blog: "Nu vertelde m'n vader aan m'n zoon over z'n deportatie.  Over hoe hij overleefde in dat kamp.  Hoe weinig z'n leven nog waarde had, voor hem.  Hoe hij voor een pakje sigaretten, of wat meer eten, z'n leven waagde en zich opgaf om bommen te ontmijnen (...).  Hij was toen een jaar of 17 en ging ervan uit dat hij niet lang meer te leven had". Grootvader werd uiteindelijk door Canadese soldaten bevrijd, helemaal aan het einde van de oorlog, in mei 1945.

Ook de terreur van de V-bommen is iets dat Grootvader Henri en zijn familie van dichtbij hebben meegemaakt, aangzien het huis van zijn grootvader, Henri Verelst, die mijn over-overgrootvader was, op 20 december 1944 zwaar beschadigd geraakt door de inslag van een V1-bom. De explosie resulteerde in twaalf dodelijke slachtoffers en zesentwintig gewonden. De papieren van het Nationaal Steunfonds waren duidelijk: "huisraad vernield 100%". Daarom moest over-overgrootvader intrekken bij zijn dochter en schoonzoon, Julia Verelst en Marcel Brusten, en hun twee kinderen.

Mijn inmiddels overleden groottante, Jean Brusten, vertelde me jaren geleden dat ook hun nonkel, Jef Verelst, en diens echtgenote, beiden stierven ten gevolge van een V-bom die insloeg op het gebouw waarin zij zich bevonden. Ik herinner me dat tante Jean vertelde dat overgrootnonkel Jef nog kortstondig leefde na de explosie, terwijl zijn vrouw op slag dood was door een fatale hoofdwond. Jef lag bedolven onder puin en, zoals ik het heb begrepen, overleed nog voor dat puin volledig kon worden verwijderd om hem te bevrijden.

Henri Brusten omstreeks 1947

Grootvader Henri vervulde pas na de oorlog zijn militaire dienstplicht. Hij huwde met mijn grootmoeder Hilda Sterckx op 22 maart 1949. Ze kregen samen acht kinderen: vijf dochters en drie zonen. De onderstaande foto werd genomen op de trouwdag van grootvader Henri Brusten en grootmoeder Hilda Sterckx (zij zitten links). Overgrootmoeder Anna Hennebicq staat achter haar dochter Hilda en naast haar staat groottante Jean Brusten. Rechts zitten Henri's ouders Marcel Brusten en Julia Verelst.

Familieportret genomen in maart 1949

Tijdens de oorlog werkten, Anna (de moeder van grootmoeder Hilda) en Jean (de zus van grootvader Henri) allebei in een ziekenhuis in Engeland en geraakten bevriend. Nadat ze beiden waren teruggekeerd naar België, vroeg Jean aan haar broer om bloemen te gaan afgeven aan Anna ter gelegenheid van haar verjaardag. Toen heeft grootvader Henri grootmoeder Hilda voor het eerst ontmoet...

Schilderij door Henri Brusten

Grootvader Henri was erg geïnteresseerd in allerhande kunstvormen. Hij en grootmoeder Hilda dansten ballroom voor een tijd. Grootvader werd beroepsschilder en restaureerde bijvoorbeeld gevelschilderingen, maar hij maakte ook schilderijen op doek in zijn vrije tijd. De muren in de gang van zijn huis beschilderde hij met een marmermotief. Hij was erg getalenteerd. Ook kon hij genieten van muziek. Eén van zijn favoriete muziekstukken was de imposante "Ouverture 1812" van de Russische componist Tchaikovsky.

Ik en grootvader Henri in 1993

Slechts op enkele gelegenheden heb ik mijn beide grootvaders samen gezien. Voor mij voelde dat dan alsof twee verschillende werelden samenkwamen. Grootvader Ludy was gewoonlijk nogal spraakzaam, terwijl grootvader Henri altijd vrij stil was. Pas nadat ze beiden waren overleden  leerde ik over de ogenblikken in hun leven waarin hun levens waren vervlochten, lang voordat mijn ouders trouwden. In een verschrikkelijke tijd, wanneer bommen als regen uit de lucht vielen.

Terwijl ik hier zit te schrijven herinner ik me vooral hetzelfde over hen beiden. Hoe ze grapjes maakten en lachten. Hoe ze genoten van kleine dingen zoals een glas bier of een mooi lied. En elke keer die vreugdevolle schittering in hun ogen. Zichtbaar tevreden en geamuseerd...

Grootvader Henri

Pabou "Napoo" and the Franco-Prussian War (1870)

Pieter Hendrik "Pabou" Brusten

A little while ago I found a very small article in the newspaper "Yorkshire Evening Post" of March 19, 1936. In fact this article was placed in the newspaper by my great-grand aunt Ann Crowther, one of the sisters of great-grandpa Marcel Brusten. After all the research I have been conducting on the entire Brusten family, aunt Ann is one of the few relatives I actually still know quite little about.

In her newspaper post, aunt Ann wanted to explain the meaning and origin of the word "Napoo". Aunt Ann wrote the following: "My father, during the Franco-Prussian War of 1870, was in the Belgian Army and was stationed at Mons. According to his statement, the patois used by the Walloons round about Mons, make "il n'y a plus" meaning "there is no more" into "Nyapo", which the British Tommy would easily make into "Napoo". This is easily understood by anyone speaking French. (Mrs.) M. Crowther (nee Brusten), Leeds"

I found this small article interesting for a number of reasons, one of them obvioulsy being the etymological background of a word which I didn't even know existed in the English language. When I asked our cousin, Mark Burgess, if he could tell me what the word "napoo" means, he looked it up in English dictionaries and told me this word is seldom used or known nowadays. It has been most used between 1914 and 1970. It can be military slang for "to finish", "end" or "kill off". Cousin Mark also told me that, also according to dictionaries, the word "napoo" represents a pronunciation of the French phrase "il n'y en a plus" or "il n'y a plus", meaning "There is no more". So at least the explanation great-great-grandfather "Pabou" gave to explain the origin and meaning of the word "napoo" corresponds to what dictionaries have to say about it.

Actually, I also wasn't familiar with the word "patois" which again sounds more French than English. That word I looked up and it means "non-standard speech or language". In this case it would have meant the dialect of the Walloons living in the Mons region. Mons is a city in the Southern part of Belgium along the E19 highway from Brussels to Paris. Actually it's situated quite closely to the French border.

Probably the most interesting fact I learned from this little article is that great-great-grandpa Pabou was stationed at Mons during the Franco-Prussian War of 1870. In July 1870, France had declared war on the German Kingdom of Prussia and both countries started to mobilise their troops. Also Belgium mobilised its troops in fear of being invaded by either side and decided to set-up an Army of Observation of 55,000 men tasked with defending the national borders. Eventually neither France, nor Prussia attacked Belgium, probably because neither wanted to take the risk of violating the Treaty of London of 1839 in which the signatory powers, including the United Kingdom, comitted to guarding the neutrality of Belgium in the event of an invasion.

I will try to get my hands on the service record of Pabou, which will require a trip to Brussels. If I manage to find anything, no doubt you will read about it here!

*

*        *

Pieter Hendrik "Pabou" Brusten

Een tijdje geleden kwam ik een klein krantenartikeltje tegen in de "Yorkshire Evening Post" van 19 maart 1936. Het artikeltje werd in de krant geplaatst door mijn overgroottante Ann Crowther, één van de zussen van overgrootvader Marcel Brusten. Na al het onderzoek dat ik heb verricht naar de Brusten familie is tante Ann nog één van de weinige familieleden waar ik redelijk weinig informatie over heb.

In haar artikeltje legde tante Ann de betekenis en de oorsprong van het Engelse woord "Napoo" uit. Tante Ann schreef het volgende: "Tijdens de Frans-Pruisische oorlog van 1870, was mijn vader in het Belgisch leger en was hij gestationeerd te Bergen. Volgens zijn verklaring vormde het patois dat werd gebruikt door de Walen in de buurt van Bergen "il n'y a plus" wat betekent "er is geen meer" om tot "Nyapo", wat de Britse Tommy eenvoudig zou omvormen in "Napoo". Dit wordt zonder moeite verstaan door eenieder die Frans spreekt. (Mevr.) M. Crowther (geboren Brusten), Leeds"

Ik vond dit klein artikel interessant om verschillende redenen; de eerste zijnde vanzelfsprekend  de etymologische achtergrond van een woord waarvan ik niet eens wist dat het bestond. Wanneer ik onze neef, Mark Burgess, vroeg of hij me kon vertellen wat het woord "napoo" betekent, zocht hij het op in Engelse woordenboeken en vertelde me dat dit woord tegenwoordig nog maar zelden wordt gebruikt of gekend is. Het werd vooral gebruikt tussen 1914 en 1970. Het kan een militaire uitdrukking zijn voor "afsluiten", "eindigen" of zelfs "doden". Neef Mark vertelde me ook dat, ook volgens woordenboeken, het woord "napoo" een uitspraak weergeeft van "il n'y en a plus" of "il n'y a plus", wat betekent "Er is geen meer". Alzo blijkt dat de uitleg die over-overgrootvader "Pabou" gaf aan de oorsprong en betekenis van het woord "napoo" tenminste overeenstemt met de verklaring die woordenboeken eraan geven.

In feite was ik ook niet vertrouwd met het woord "patois" dat opnieuw meer Frans klinkt dan Engels. Dat woord heb ik opgezocht en het betekent "niet-standaard spraak of taal". In dit geval werd het dialect bedoeld van de Walen die in de buurt van Bergen woonden. Bergen is een stad in het zuiden van België, gelegen langs de E19 autosnelweg van Brussel naar Parijs. In feite is deze stad redelijk dicht gelegen bij de Franse grens.

Het allicht meest interessante weetje uit dit kleine artikel is allicht het feit dat over-overgrootvader Pabou gestationeerd was te Bergen tijdens de Frans-Pruisische oorlog van 1870. In juli 1870 had Frankrijk de oorlog verklaard aan het Duitse Koninkrijk van Pruisen en beiden landen begonnen met het mobiliseren van hun troepen. Ook België mobiliseerde het leger uit angst voor een invasie door één van beide buurlanden en richtte een waarnemingsleger in van 55.000 mannen die gelast waren met het bewaken van de landsgrenzen. Uiteindelijk viel noch Frankrijk, noch Pruisen België aan, waarschijnlijk omdat geen van beiden het risico wou nemen van de schending van het Verdrag van Londen van 1839 waarin de verdragsstaten, inclusief het Verenigd Koninkrijk, zich ertoe verbonden de neutraliteit van België te zullen bewaken in het geval van een invasie.

Ik zal trachten om het legerdossier van Pabou te pakken te krijgen, wat een uitstap naar Brussel nodig zal maken. Als ik iets vind, zal je er ongetwijfeld hier over lezen!

Reunion plan (1947)

Today being a day of Brusten family members coming together, this seemed like the appropriate occasion to include a little article that was published in May 1947 in the English newspaper Yorkshire Evening Post. The article refers to great-grand uncle Jean Hypolite Brusten and his family. 

Reunion Plan

When a refugee from Belgium in

the 1914 war, Mr. Brusten took an

active interest in the 10th South-West

Leeds Troop at Wortley. Tomorrow

night the troop will hold a reunion

for the Brustens at the Church of the

Ascension Sunday School, Silveroyd.

The Brustens live in the Antwerp

suburb of Kiel and had three sons 

and a daughter. One son was killed 

in a concentration camp during the

war. Yolanda, the daughter, went to

meet the troops relieving Antwerp

met and fell in love with a young

Engineer, and is now Mrs. Brown, of

Yarmouth.

I am not entirely sure, but I guess the 10th South-West Leeds Troop was a Scouts Group. While I wasn't able to find a place called Silveroyd, I did come across a neighbourhood to the southwest of Leeds called Silver Royd. Presumably that is where the reunion was organized.

*

*       *

Aangezien vandaag een dag was waarop Brusten familieleden samen kwamen voor een reunie, leek dit een uitgelezen ogenblik om een klein artikel te vermelden dat in mei 1947 werd gepubliceerd in de Engelse krant de Yorkshire Evening Post. Dit artikel verwees naar overgrootnonkel Jean Hypolite Brusten en zijn gezin. 

Reunie Plan

Als Belgische vluchteling tijdens

de oorlog van 1914, werd Mr. Brusten 

actief geïnteresseerd in de 10de South-West

Leeds Troop te Wortley. Morgenavond

zal de Troop een reunie houden

voor de Brustens bij de Church of the

Ascension Sunday School, Silveroyd.

De Brustens wonen in het Antwerpse

stadsdeel het Kiel en hadden drie zonen

en een dochter. Eén zoon werd gedood

in een concentratiekamp tijdens de

oorlog. Yolanda, de dochter, ging

de troepen ontmoeten die Antwerpen bevrijdden 

en ontmoette en werd verliefd op

een jonge ingenieur, en is nu Mevr. Brown,

van Yarmouth.

Ik ben niet helemaal zeker, maar ik veronderstel dat de 10de South-West Leeds Troop een Scouts groep was. Hoewel ik geen plaats heb kunnen vinden die Silveroyd heet, ben ik wel een buurt tegengekomen die Silver Royd heet en die ten zuidwesten van Leeds gelegen is. Allicht is dat de plaats waar destijds de reunie heeft plaatsgevonden.

Lambert and Harry Brusten (father and son)

I'm really happy that a family member, Martine Brusten, has sent me some gorgeous pictures of her grandparents, Lambert Brusten and Alda Maesen, and her parents, Harry Brusten and Maria Devos.

 

Lambert was already briefly mentioned in this blog in 2009; that message you can find here. Lambert was a first cousin of my great-grandfather, Marcel Brusten.

 

Lambert was first married to Gertrudis Rouwet. If I understood correctly, they had three sons together: Jan, Mathieu (Thieu) and Jozef (Jef).

 

Birth record of Mathieu Brusten

 

From the second marriage of Lambert Brusten with Alda Maesen a fourth son, Harry Brusten, was born in 1924 in the village of Bree. A very beautiful family portrait of the family of Lambert is shown hereafter.

Lambert Brusten with his four sons and his second wife, Alda Maesen

So far I found out that Alda died in 1977 in the village of Zonhoven at the age of 82. Jan died in 1981 at 63 years of age and Thieu died in Maasmechelen in 1991 at the age of 76. At the time of his death, he was widower of Thea Steyvers.

Harry Brusten married in 1954 in the Belgian village of Kortenaken with Maria Devos.



Marriage of Harry Brusten and Maria Devos

During his military service, Harry was stationed in the German village of Euskirchen, where the following picture was taken.

Harry Brusten in Euskirchen

Harry and Maria had three children: Marc Brusten, Jo Brusten and Martine Brusten. Harry died in March 1992 at the age of 67 and he was burried in the city of Hasselt.




Harry Brusten

I would like to take this opportunity to express my sincere gratitude to Martine Brusten for sending me this really nice set of pictures!

*

 

 

*                  *

Tot mijn grote genoegen heeft een familielid, Martine Brusten, mij enkele prachtige foto's toegezonden van haar grootouders, Lambert Brusten en Alda Maesen, en haar ouders, Harry Brusten en Maria Devos.

 

Lambert werd in 2009 al eens vermeld in deze blog; dat bericht kan je hier terugvinden. Lambert was een neef van mijn overgrootvader, Marcel Brusten.

 

Lambert was aanvankelijk gehuwd met Gertrudis Rouwet. Als ik het goed heb begrepen kregen zij samen drie zonen: Jan, Mathieu (Thieu) en Jozef (Jef).

 

Geboorteakte Mathieu Brusten

 

Uit het tweede huwelijk van Lambert Brusten met Alda Maesen werd nog een vierde zoon, Harry Brusten, geboren in 1924 te Bree. Een prachtig familieportret van het gezin van Lambert wordt hierna weergegeven.

Lambert Brusten met zijn vier zonen en zijn tweede echtgenote, Alda Maesen

Tot nu toe weet ik dat Alda overleed in 1977 in Zonhoven op 82-jarige leeftijd. Jan overleed in 1981 op 63-jarige leeftijd en Thieu overleed in Maasmechelen in 1991 op 76-jarige leeftijd. Hij was weduwenaar van Thea Steyvers.

Harry Brusten huwde in 1954 te Kortenaken met Maria Devos.



Huwelijk van Harry Brusten en Maria Devos

Tijdens zijn legerdienst was Harry gestationeerd in het Duitse Euskirchen, waar onderstaande foto werd genomen.

Harry Brusten in Euskirchen

Harry en Maria kregen drie kinderen: Marc Brusten, Jo Brusten en Martine Brusten. Harry overleed in maart 1992 op 67-jarige leeftijd, en werd begraven te Hasselt.

Harry Brusten

Bij deze wens ik Martine Brusten van harte te bedanken voor het bezorgen van deze prachtige reeks foto's!

The newspaper of aunt Helena

I came across this picture of great-grand aunt Helena Brusten reading a newspaper. I'm not sure who the lady on the right is. It might have been a friend or maybe her sister-in-law. I would really like to know when this picture was taken. It looks like they were sitting on the beach and it must have been quite warm outside looking at their clothes...

I have tested the capabilities of my scanner by scanning the newspaper in the picture at a very high resolution and then enhancing the image with image processing software. Part of the main title is really clear now "backs the labour government". Other than that it's really difficult to read anything but the name of this British newspaper "Daily Herald". The Daily Herald was published on a daily basis from 1912 to 1964.

 

 

 

Further the front page seems to show a record with a big number 45. I assume it must have been a 45 rpm record. While 45 rpm records were first introduced in the very late 1940's, they only became very popular in the 1950's, so this picture must have been taken after WWII.

 

Finally, all I could identify on this front page is somehting that looks like a blimp or a zeppelin and in the lower right corner a vintage looking add for, I think, a washing machine with a brand name ending in "MASTER". I'll take a look in the UK Trademark register to see if I can find any leads there.

 

So, based on all of the above, my best guess is that this picture was probably taken in a spring or summer month, somewhere in the 1950's or the early 1960's.

 

This type of detective work is so much fun... Anyone else has any tips?

 

 

 

 

 

*

 

*            *

 

 

 

 

Ik kwam deze foto tegen van overgroottante Helena Brusten die een krant leest. Ik weet niet wie de dame rechts is. Het kan een vriendin zijn geweest, of misschien wel haar schoonzus. Ik zou erg graag willen weten wanneer deze foto werd getrokken. Ze zaten blijkbaar op het strand en, afgaand op de kledij, moet het redelijk warm zijn geweest...

Ik heb de mogelijkheden van mijn scanner eens getest door de krant op zeer hoge resolutie in te scannen en dan het beeld te verbeteren met software. Een gedeelte van de hoofdtitel is erg duidelijk nu "backs the labour government". Verder is het zeer moeilijk om nog iets te kunnen lezen, behalve de naam van de Britse krant "Daily Herald". De Daily Herald werd dagelijks gedrukt van 1912 tot 1964.

 

 

 

Verder toont de voorpagina een plaat met een groot cijfer 45. Ik veronderstel dat het een 45 toeren per minuut plaat was. Terwijl 45 rpm platen voor het eerst werden geïntroduceerd op het einde van de jaren 1940, werden ze pas echt populair in de jaren '50. Deze foto werd daarom waarschijnlijk genomen na WOII.

 

Tenslotte kan ik op de voorpagina enkel nog een luchtschip of zeppelin ontwaren en in de rechter benedenhoek een vintage uitziende advertentie voor, ik denk, een wasmachine met een merknaam die schijnt te eindigen op "MASTER". Ik zal nog eens kijken of ik in het Britse Merkenregister nog enige aanknopingspunten kan vinden.

 

Dus, gebaseerd op al het voorgaande, is mijn beste gok dat deze foto waarschijnlijk werd genomen in een lente- of zomermaand ergen in de jaren '50 of het begin van de jaren '60.

 

Deze soort van detectivewerk is echt wel leuk... Heeft er nog iemand enige tips?

Tracking down Aunt Regina - Part 4 : The first marriage and Living in Boston, MA

After writing three blog posts relating to my search for information on great-grand aunt Regina, I didn't think I would have any new finds any time soon. Of course, while doing genealogy research, there might always be a surprise just around the corner. I sure was happy when I came across a 1909 wedding announcement relating to the upcoming marriage between aunt Regina and a man named Petrus Johannes Deckers. For a second this had me confused, because all my records and the family stories say that aunt Regina was married to uncle Angelo Andreoli and moved with him to Massachusetts.

Then I remembered that, about ten years ago, cousin Josee Tyerman, who lived in the United Kingdom, had told me over the phone that aunt Regina had first been briefly married a man with Dutch roots, but she didn't remember his name. This marriage didn't last and aunt Regina remarried with uncle Angelo.

I need to do some further research and am waiting for more records to become publicly available, however, I did learn already that aunt Regina was a hairdresser in 1909, while her future husband, Petrus, was a baker living in the Belgian city of Antwerp. I don't know the reason for their divorce or how long exactly the marriage lasted. I do know that, twelve years after her first marriage, aunt Regina emigrated with her second husband to the United States in 1921, so that was only a few years after the Great War had ended. 

I mentioned in a previous blog post that Aunt Regina and Uncle Angelo were living in a brick house close to the harbour. I did a little bit more research on their Boston residence and neighbourhood. Their house in East 5th Street was owned by a man named Daniel Marotta. While uncle Angelo was born in northern Italy, he and aunt Regina didn't end up in the most Italian part of Boston, which was North Boston. In fact they lived in South Boston in a mainly Irish neighbourhood.



Boston residence of Aunt Regina Andreoli (in the middle)

The streetcar drove through East Fourth Street, so it took just a short walk to get there. A grocery store with horse-drawn delivery wagons was located in East Fifth Street. Today, also the big buildings of the South Boston Power House of the Edison Electric Illuminating Company still exist, right next to the water and at a five minutes walk from where aunt Regina lived.

Detail of the old South Boston Power House

Probably Aunt Regina and Uncle Angelo spent time on nearby City Point Beach and went to have a look at Castle Island. I can only imagine the things they saw and did during their years living in Boston. It must have been a vibrant city, also back then. I really believe they must have enjoyed their time in Boston, before they moved to Worcester...

*

*       *

Nadat ik reeds drie blogberichten heb geschreven betreffende mijn zoektocht naar informatie over overgroottante Regina, dacht ik niet gauw op nieuwe vondsten te zullen stoten. Natuurlijk, tijdens stamboomonderzoek, kan er altijd een verrassing om de hoek liggen. Ik was in elk geval blij wanneer ik op een huwelijksaankondiging stootte van 1909 betreffende het nakende huwelijk tussen Regina en een man die Petrus Johannes Deckers heette. Dit bracht me wel even in de war want alle documenten en familieverhalen tot nu toe toonden aan dat tante Regina was gehuwd met nonkel Angelo Andreoli en met hem naar Massachusetts in de Verenigde Staten was verhuisd.

Toen herinnerde ik met echter dat, ongeveer tien jaar geleden, nicht Josee Tyerman, die in het Verenigd Koninkrijk woonde, me over de telefoon heeft verteld dat tante Regina eerst kortstondig gehuwd was met een man van Nederlandse afkomst, maar ze herinnerde zich zijn naam niet meer. Dit huwelijk hieldt niet stand en Regina huwde daarna met nonkel Angelo.

Ik moet nog verdere opzoekingen doen en wacht op het publiek worden van bepaalde akten, echter, ik leerde inmiddels wel dat tante Regina in 1909 kapster was, terwijl haar toekomstige echtgenoot een bakker was die in Antwerpen woonde. Ik ken niet de oorzaak van hun echtscheiding of hoe lang het huwelijk heeft geduurd. Ik weet wel dat, twaalf jaar na haar eerste huwelijk, tante Regina emigreerde met haar tweede echtgenoot naar de Verenigde Staten in 1921, dus dat was slechts enkele jaren na het einde van de Grote Oorlog. 

Ik vermeldde in een vorig blogbericht dat tante Regina en nonkel Angelo in Boston in een bakstenen huis dicht tegen de haven woonden. Ik heb nog een beetje verder onderzoek verricht betreffende hun woonst en de omgeving waarin die stond. Hun huis in East 5th Street was eigendom van een man die Daniel Marotta noemde. Terwijl Angelo was geboren in Noord-Italië, woonden hij en tante Regina niet in het meest Italiaanse deel van Boston, wat in feite Noord-Boston was. Zij woonden echter in Zuid-Boston, in een in hoofdzaak Ierse buurt was.



Huis in Boston (in het midden) van tante Regina Andreoli



De tram reed door East Fourth Street, dus het vergde slechts een korte wandeling om daar te geraken. Een kruidenierszaak met paardenkarren voor thuislevering bevond zich in East Fifth Street zelf. Vandaag bestaan ook nog de imposante gebouwen van het South Boston Power House van de Edison Electric Illuminating Company, vlak naast het water van de haven en op ongeveer vijf minuten stappen van waar tante Regina woonde.

Detail van het oude South Boston Power House



Waarschijnlijk brachten tante Regina en nonkel Angelo tijd door op het nabijgelegen City Point Beach en gingen ze kijken naar Castle Island. Ik kan slechts raden wat ze allemaal hebben gezien of hebben gedaan gedurende de jaren die ze in Boston woonden. Het moet toen echter ook al een levendige stad zijn geweest. Ik geloof echt dat ze moeten hebben genoten van hun tijd in Boston, voor ze verder trokken naar Worcester...